Dreißiger-Abschnitt 469

[Zu Dreißiger 468]

469,1         Dâ wont ein werlîchiu schar.       
469,2      ich wil iu künden umb ir nar.
469,3      si lebent von einem steine:
469,4      des geslähte ist vil reine.
469,5      hât ir des niht erkennet,
469,6      der wirt iu hie genennet.
469,7      er heizet lapsit_exillîs.
469,8      von des steines kraft der fênîs
469,9      verbrinnet, daz er zaschen wirt:
469,10      diu asche im aber leben birt.
469,11      sus rêrt der fênîs mûze sîn
469,12      unt gît dar nâch vil liehten schîn,
469,13      daz er schœne wirt als ê.
469,14      ouch wart nie menschen wê,
469,15      swelhes tages ez den stein gesiht,
469,16      die wochen mac ez sterben niht,
469,17      diu aller schierst dar nâch gestêt.
469,18      sîn varwe im nimmer ouch zergêt:
469,19      man muoz im sölher varwe jehn,
469,20      mit ez hât den stein gesehn,
469,21      ez maget ode man,
469,22      als sîn bestiu zît huop an,
469,23      sæh ez den stein zwei hundert jâr,
469,24      im enwurde denne grâ sîn hâr.
469,25      selhe kraft dem menschen gît der stein,
469,26      daz im fleisch unde bein
469,27      jugent enpfæht al sunder twâl.
469,28      der stein ist ouch genant der grâl.
469,29         dar ûf kumt hiute ein botschaft,
469,30      dar an doch lît sîn hôhste kraft.
  [Zu Dreißiger 470]