96,1
|
man sprach ein urteil zehant, |
|
|
96,2
|
"swelch ritter helm hie ûf gebant, |
96,3
|
der her nâch rîterschaft ist komn, |
96,4
|
hât er den prîs hie genomn, |
96,5
|
den sol diu küneginne hân." |
96,6
|
dar nâch diu volge wart getân. |
96,7
|
dô sprach si "hêr, nu sît ir mîn. |
96,8
|
ich tuon iu dienst nâch hulden schîn, |
96,9
|
und füege iu sölher fröuden teil, |
96,10
|
daz ir nâch jâmer werdet geil." |
96,11
|
Er het iedoch von jâmer pîn. |
96,12
|
dô was des abrillen schîn |
96,13
|
zergangen, dar nâch komen was
|
96,14
|
kurz kleine grüene gras. |
96,15
|
daz velt was gar vergrüenet; |
96,16
|
daz plœdiu herzen küenet |
96,17
|
und in gît hôchgemüete. |
96,18
|
vil boume stuont in blüete |
96,19
|
von dem süezen luft des meien. |
96,20
|
sîn art von der feien |
96,21
|
muose minnen oder minne gern. |
96,22
|
des wolt in friundîn dâ gewern. |
96,23
|
an [frôn] Herzeloyden er dô sach: |
96,24
|
sîn süezer munt mit zühten sprach |
96,25
|
"frowe, sol ich mit iu genesen, |
96,26
|
sô lât mich âne huote wesen. |
96,27
|
wan verlæt mich immer jâmers kraft, |
96,28
|
sô tæt ich gerne rîterschaft. |
96,29
|
lât ir niht turnieren mich, |
96,30
|
sô kan ich noch den alten slich, |
|