| 389,1
|
Niht gesagen wâ der was,
|
| 389,2
|
wan sîn pflæge ein künec hiez Anfortas. |
|
|
| 389,3
|
dô diu rede von in geschach, |
| 389,4
|
der rôte ritter aber sprach |
| 389,5
|
"ob mîner bete niht ergêt, |
| 389,6
|
sô vart dâ Pelrapeire stêt. |
| 389,7
|
bringt der küngîn iwer sicherheit, |
| 389,8
|
und sagt ir, der durch si dâ streit |
| 389,9
|
mit Kingrûne und mit Clâmidê, |
| 389,10
|
dem sî nu nâch dem grâle wê, |
| 389,11
|
unt doch wider nâch ir minne. |
| 389,12
|
nâch bêden i'emer sinne. |
| 389,13
|
nu sagt ir sus, ich sant iuch dar. |
| 389,14
|
ir helde, daz iuch got bewar." |
| 389,15
|
mit urloube se riten în.
|
| 389,16
|
dô sprach ouch er zen knappen sîn |
| 389,17
|
"wir sîn gewinnes unverzagt. |
| 389,18
|
nemt swaz hie orse sî bejagt. |
| 389,19
|
wan einz lât mir an dirre stunt: |
| 389,20
|
ir seht wolz mîn ist sêre wunt." |
| 389,21
|
dô sprâchen die knappen guot |
| 389,22
|
"hêr, iwer genâd daz ir uns tuot |
| 389,23
|
iwer helfe sô grœzlîche. |
| 389,24
|
wir sîn nu immer rîche." |
| 389,25
|
er welt im einz ûf sîne vart, |
| 389,26
|
mit den kurzen ôren Inglîart, |
| 389,27
|
daz dort von Gâwâne gienc, |
| 389,28
|
innen des er Meljanzen vienc. |
| 389,29
|
dâ holtz des rôten ritters hant: |
| 389,30
|
des wart verdürkelt etslîch rant. |
|