ruofen stv [ Lexer ] [ BMZ ] [ Findebuch ]

enrief
245,26	wîgant,/ unz er anderstunt entslief./ nieman dâ redete noch	enrief:/ si wâren gar verborgen./ umbe den mitten morgen/ do
rief
121,1	hie,/ in den phat viel er ûf sîniu knie./ // lûte	rief der knappe sân/ "hilf, got: du maht wol helfe hân."/ /der
122,25	diu künegîn,/ dô sim underschiet den liehten schîn./ dô	rief er lûte sunder spot/ "nu hilf mir, hilferîcher got."/ vil
166,27	man warf dâ rôsen oben în./ swie wênic man umb in dâ	rief,/ der gast erwachte der dâ slief./ der junge werde süeze
191,28	kint im entschuohten, sân er slief;/ unz im der wâre jâmer	rief,/ und liehter ougen herzen regen:/ die wacten schiere den
247,4	mangez er der gadem erlief,/ sô daz er nâch den liuten	rief./ nieman er hôrte noch ensach:/ ungefüege leit im dran
284,20	werdeclîcher prîses kraft,/ und Artûs den Bertûn?"/ alsus	rief der garzûn./ "tavelrunder ist geschant:/ iu ist durch die
379,27	si wârn ir strîtes wacker./ vil fremder krîe man dâ	rief./ manc vole ân sînen meister lief,/ des hêrre dort ze fuoze
525,24	willen ân ir danc./ hin ze hove kom daz geschrei:/ der künec	rief lûte heiâ hei./ diz geschach vor einem walde:/ dar gâht
649,6	knappe gab im einen brief,/ der Artûs in sîn herze	rief,/ dô er von im wart gelesn,/ dô muoser bî beiden wesn,/ daz ein
673,18	herzen bluotes mâle/ nâch mannes kumber gevar./ Lirivoyn	rief al diu schar,/ die under der durch strîten riten:/ die hânt
riefe
581,11	Arnîve diu alte/ gebôt mit ir gewalte/ daz ir enkeiniu	riefe/ die wîle der helt dâ sliefe./ si bat ouch den palas/
riefen
50,20	in kan gesmeichen niht:/ nim anderr mîner helfe war."/ si	riefen Razalîge dar./ /mit zühten sprach dô Kaylet/ "iuch
181,14	mit helmen ûf gebuonden/ sehzec ritter oder mêr./ die	riefen alle kêrâ kêr:/ mit ûf geworfen swerten/ die kranken
ruof
72,2	// gewâpent vaste unz ûf den huof,/ hie garzûne ruofâ	ruof./ sîn lîp spranc drûf, wand erz dâ vant./ vil starker
ruofâ
72,2	getân,/ // gewâpent vaste unz ûf den huof,/ hie garzûne	ruofâ ruof./ sîn lîp spranc drûf, wand erz dâ vant./ vil
ruofen
104,28	vor niht kunde,/ beidiu zabeln und wuofen,/ in slâfe lûte	ruofen./ vil juncfrouwen sâzen hie:/ die sprungen dar und wacten