673,1
|
Ir möht zeinr witwen wol tuon." |
|
|
673,2
|
Artûs sprach "dîner muomen suon |
673,3
|
Gaherjêten si dort hât, |
673,4
|
unt Gâreln der rîters tât |
673,5
|
in manegem poynder worhte. |
673,6
|
mir wart der unrevorhte |
673,7
|
an mîner sîten genomn. |
673,8
|
ein unser poynder was sô komn |
673,9
|
mit hurte unz an ir barbigân. |
673,10
|
hurtâ wiez dâ wart getân |
673,11
|
von dem werden Meljanz von Lîz! |
673,12
|
undr eine baniere wîz |
673,13
|
ist er hin ûf gevangen. |
673,14
|
diu banier hât enpfangen |
673,15
|
von zoble ein swarze strâle |
673,16
|
mit herzen bluotes mâle |
673,17
|
nâch mannes kumber gevar. |
673,18
|
Lirivoyn rief al diu schar, |
673,19
|
die under der durch strîten riten: |
673,20
|
die hânt den prîs hin ûf erstriten. |
673,21
|
mirst ouch mîn neve Jofreit |
673,22
|
hin ûf gevangen: deist mir leit. |
673,23
|
diu nâchhuot was gestern mîn: |
673,24
|
dâ von gedêch mir dirre pîn." |
673,25
|
der künec sîns schaden vil verjach: |
673,26
|
diu herzogîn mit zühten sprach |
673,27
|
"hêrre, ich sage iuchs lasters buoz. |
673,28
|
irn het mîn decheinen gruoz: |
673,29
|
ir mugt mir schaden hân getân, |
673,30
|
den ich doch ungedienet hân. |
|