157,1
|
des sol vil wênic von mir komn, |
|
|
157,2
|
ez gê ze schaden odr ze fromn." |
157,3
|
daz dûhte wunderlîch genuoc |
157,4
|
Iwâneten (der was kluoc): |
157,5
|
iedoch muos er im volgen, |
157,6
|
ern was im niht erbolgen. |
157,7
|
zwuo liehte hosen îserîn |
157,8
|
schuohterm über diu ribbalîn. |
157,9
|
sunder leder mit zwein porten |
157,10
|
zwêne sporen dar zuo gehôrten: |
157,11
|
er spien im an daz goldes werc. |
157,12
|
ê erm büte dar den halsperc, |
157,13
|
er stricte im umb diu schinnelier. |
157,14
|
sunder twâl vil harte schier |
157,15
|
von fuoze ûf gewâpent wol |
157,16
|
wart Parzivâl mit gernder dol. |
157,17
|
dô iesch der knappe mære |
157,18
|
sînen kochære. |
157,19
|
"ich enreiche dir kein gabylôt: |
157,20
|
diu ritterschaft dir daz verbôt" |
157,21
|
sprach Iwânet der knappe wert. |
157,22
|
der gurte im umbe ein scharpfez swert: |
157,23
|
daz lêrt ern ûz ziehen |
157,24
|
und widerriet im fliehen. |
157,25
|
dô zôher im dar nâher sân |
157,26
|
des tôten mannes kastelân: |
157,27
|
daz truoc pein hôh unde lanc. |
157,28
|
der gewâpent in den satel spranc: |
157,29
|
ern gerte stegereife niht, |
157,30
|
dem man noch snelheite giht. |
|