817,1
|
"Swâ von ich sol die maget hân," |
|
|
817,2
|
sprach der heiden, "daz wirt gar getân |
817,3
|
und mit triwen an mir rezeiget." |
817,4
|
der toufnapf wart geneiget |
817,5
|
ein wênec geinme grâle. |
817,6
|
vol wazzers an dem mâle |
817,7
|
wart er, ze warm noch ze kalt. |
817,8
|
dâ stuont ein grâwer priester alt, |
817,9
|
der ûz heidenschaft manc kindelîn |
817,10
|
och gestôzen hête drîn. |
817,11
|
der sprach "ir sult gelouben, |
817,12
|
iwerr sêle den tiuvel rouben, |
817,13
|
an den hôhsten got al eine, |
817,14
|
des drîvalt ist gemeine |
817,15
|
und al gelîche gurbort. |
817,16
|
got ist mensch und sîns vater wort. |
817,17
|
sît er ist vater unde kint, |
817,18
|
die al gelîche geêret sint, |
817,19
|
eben hêre sîme geiste, |
817,20
|
mit der drîer volleiste |
817,21
|
wert iu diz wazzer heidenschaft, |
817,22
|
mit der Trinitâte kraft. |
817,23
|
ime wazzer er ze toufe gienc, |
817,24
|
von dem Adâm antlütze enpfienc. |
817,25
|
von wazzer boume sint gesaft. |
817,26
|
wazzer früht al die geschaft, |
817,27
|
der man für crêatiure giht. |
817,28
|
mit dem wazzer man gesiht. |
817,29
|
wazzer gît maneger sêle schîn, |
817,30
|
daz die engl niht liehter dorften sîn." |
|