Dreißiger-Abschnitt 118

[Zu Dreißiger 117]

118,1      zer waste in Soltâne erzogn,       
118,2      an küneclîcher fuore betrogn;
118,3      ez enmöht an eime site sîn:
118,4      bogen unde bölzelîn
118,5      die sneit er mit sîn selbes hant,
118,6      und schôz vil vogele die er vant.
118,7         Swenne abr er den vogel erschôz,
118,8      des schal von sange ê was grôz,
118,9      weinder unde roufte sich,
118,10      an sîn hâr kêrt er gerich.
118,11      sîn lîp was clâr unde fier:
118,12      ûf dem plân am rivier
118,13      twuog er sich alle morgen.
118,14      erne kunde niht gesorgen,
118,15      ez enwære ob im der vogelsanc,
118,16      die süeze in sîn herze dranc:
118,17      daz erstracte im sîniu brüstelîn.
118,18      al weinde er lief zer künegîn.
118,19      sprach si "wer hât dir getân?
118,20      du wære hin ûz ûf den plân."
118,21      ern kunde es ir gesagen niht,
118,22      als kinden lîhte noch geschiht.
118,23         dem mære gienc si lange nâch.
118,24      eins tages si in kapfen sach
118,25      ûf die boume nâch der vogele schal.
118,26      si wart wol innen daz zeswal
118,27      von der stimme ir kindes brust.
118,28      des twang in art und sîn gelust.
118,29      frou Herzeloyde kêrt ir haz
118,30      an die vogele, sine wesse um waz:
  [Zu Dreißiger 119]