118,1
|
zer waste in Soltâne erzogn, |
|
|
118,2
|
an küneclîcher fuore betrogn; |
118,3
|
ez enmöht an eime site sîn: |
118,4
|
bogen unde bölzelîn |
118,5
|
die sneit er mit sîn selbes hant, |
118,6
|
und schôz vil vogele die er vant. |
118,7
|
Swenne abr er den vogel erschôz, |
118,8
|
des schal von sange ê was sô grôz, |
118,9
|
sô weinder unde roufte sich, |
118,10
|
an sîn hâr kêrt er gerich. |
118,11
|
sîn lîp was clâr unde fier: |
118,12
|
ûf dem plân am rivier |
118,13
|
twuog er sich alle morgen. |
118,14
|
erne kunde niht gesorgen, |
118,15
|
ez enwære ob im der vogelsanc, |
118,16
|
die süeze in sîn herze dranc: |
118,17
|
daz erstracte im sîniu brüstelîn. |
118,18
|
al weinde er lief zer künegîn. |
118,19
|
sô sprach si "wer hât dir getân? |
118,20
|
du wære hin ûz ûf den plân." |
118,21
|
ern kunde es ir gesagen niht, |
118,22
|
als kinden lîhte noch geschiht. |
118,23
|
dem mære gienc si lange nâch.
|
118,24
|
eins tages si in kapfen sach |
118,25
|
ûf die boume nâch der vogele schal. |
118,26
|
si wart wol innen daz zeswal |
118,27
|
von der stimme ir kindes brust. |
118,28
|
des twang in art und sîn gelust. |
118,29
|
frou Herzeloyde kêrt ir haz |
118,30
|
an die vogele, sine wesse um waz: |
|