493,1
|
Sâturnus louft sô hôhe enbor, |
|
|
493,2
|
daz ez diu wunde wesse vor, |
493,3
|
ê der ander frost kœm her nâch. |
493,4
|
dem snê was ninder als gâch, |
493,5
|
er viel alrêrst an dr andern naht |
493,6
|
in der sumerlîchen maht. |
493,7
|
dô mans küneges frost sus werte, |
493,8
|
die diet ez freuden herte." |
493,9
|
dô sprach der kiusche Trevrizzent |
493,10
|
"si enpfiengen jâmers soldiment: |
493,11
|
daz sper in freude enpfuorte, |
493,12
|
daz ir herzen verch sus ruorte. |
493,13
|
dô machte ir jâmers triuwe |
493,14
|
des toufes lêre al niuwe." |
493,15
|
Parzivâl zem wirte sprach |
493,16
|
"fünf und zweinzec meide ich dâ sach, |
493,17
|
die vor dem künege stuonden |
493,18
|
und wol mit zühten kuonden." |
493,19
|
der wirt sprach "es suln meide pflegn |
493,20
|
(des hât sich got gein im bewegn), |
493,21
|
des grâls, dem si dâ dienden für. |
493,22
|
der grâl ist mit hôher kür. |
493,23
|
sô suln sîn rîter hüeten |
493,24
|
mit kiuscheclîchen güeten. |
493,25
|
der hôhen sterne komendiu zît |
493,26
|
der diet aldâ grôz jâmer gît, |
493,27
|
den jungen unt den alten. |
493,28
|
got hât zorn behalten |
493,29
|
gein in alze lange dâ: |
493,30
|
wenne suln si freude sprechen jâ? |
|