Dreißiger-Abschnitt 144

[Zu Dreißiger 143]

144,1      werdent durch die mül gezücket       
144,2      unde ir lop gebrücket.
144,3      sol ich den munt mit spotte zern,
144,4      ich wil mînen friunt mit spotte wern.
144,5         dô kom der vischære
144,6      und ouch der knappe mære
144,7      einer houptstat nâhen,
144,8      aldâ si Nantes sâhen.
144,9      sprach er "kint, got hüete dîn.
144,10      nu sich, dort soltu rîten în."
144,11      sprach der knappe an witzen laz
144,12      "du solt mich wîsen fürbaz."
144,13      "wie wol mîn lîp daz bewart!
144,14      diu mässenîe ist sölher art,
144,15      genæht ir immer vilân,
144,16      daz wær vil sêre missetân."
144,17         Der knappe al eine fürbaz reit
144,18      ûf einen plân niht ze breit:
144,19      der stuont von bluomen lieht gemâl.
144,20      in zôch nehein Curvenâl:
144,21      er kunde kurtôsîe niht,
144,22      als ungevarnem man geschiht.
144,23      sîn zoum der was pästîn,
144,24      und harte kranc sîn phärdelîn:
144,25      daz tet von strûchen manegen val.
144,26      ouch was sîn satel über al
144,27      unbeslagen mit niwen ledern.
144,28      samît, härmîner vedern
144,29      man vil lützel an im siht.
144,30      ern bedorfte der mantelsnüere niht:
  [Zu Dreißiger 145]