219,1
|
im bat diu juncfrouwe fier |
|
|
219,2
|
ab nemen helm untz hersnier. |
219,3
|
dô manz von im strouft unde bant, |
219,4
|
Clâmidê wart schiere erkant. |
219,5
|
Kingrûn sach dicke |
219,6
|
an in kuntlîche blicke. |
219,7
|
dô wurden an den stunden |
219,8
|
sîn hende alsô gewunden, |
219,9
|
daz si begunden krachen |
219,10
|
als die dürren spachen. |
219,11
|
den tisch stiez von im zehant |
219,12
|
Clâmidês scheneschlant. |
219,13
|
sînen hêrren frâgter mære: |
219,14
|
den vander freuden lære. |
219,15
|
der sprach "ich pin ze schaden geborn. |
219,16
|
ich hân sô wirdic her verlorn, |
219,17
|
daz muoter nie gebôt ir brust |
219,18
|
dem der erkante hôher flust. |
219,19
|
mich enriwet niht mîns heres tôt |
219,20
|
dâ gegen: minne mangels nôt |
219,21
|
lestet ûf mich sölhen last, |
219,22
|
mir ist freude gestîn, hôhmuot gast. |
219,23
|
Condwîr_âmûrs frumt mich grâ. |
219,24
|
Pilâtus von Poncîâ, |
219,25
|
und der arme Jûdas, |
219,26
|
der bî eime kusse was
|
219,27
|
an der triwenlôsen vart |
219,28
|
dâ Jêsus verrâten wart, |
219,29
|
swie daz ir schepfær ræche, |
219,30
|
die nôt ich niht verspræche, |
|