464,1
|
Parzivâl hin zim dô sprach |
|
|
464,2
|
"hêrre, ich wæn daz ie geschach. |
464,3
|
von wem was der man erborn, |
464,4
|
von dem sîn ane hât verlorn |
464,5
|
den magetuom, als ir mir sagt? |
464,6
|
daz möht ir gerne hân verdagt." |
464,7
|
der wirt sprach aber wider zim |
464,8
|
"von dem zwîvel ich iuch nim. |
464,9
|
sag ich niht wâr die wârheit, |
464,10
|
sô lât iu sîn mîn triegen leit. |
464,11
|
diu erde Adâmes muoter was:
|
464,12
|
von erden fruht Adâm genas. |
464,13
|
dannoch was diu erde ein magt: |
464,14
|
noch hân ich iu niht gesagt |
464,15
|
wer ir den magetuom benam. |
464,16
|
Kâins vater was Adâm: |
464,17
|
der sluoc Abeln umb krankez guot. |
464,18
|
dô ûf die reinen erdenz bluot |
464,19
|
viel, ir magetuom was vervarn: |
464,20
|
den nam ir Adâmes barn. |
464,21
|
dô huop sich êrst der menschen nît: |
464,22
|
alsô wert er immer sît. |
464,23
|
in der werlt doch niht sô reines ist, |
464,24
|
sô diu magt ân valschen list. |
464,25
|
nu prüevt wie rein die meide sint: |
464,26
|
got was selbe der meide kint. |
464,27
|
von meiden sint zwei mennisch komn. |
464,28
|
got selbe antlütze hât genomn |
464,29
|
nâch der êrsten meide fruht: |
464,30
|
daz was sînr hôhen art ein zuht. |
|