533,1
|
Lât nâher gên, hêr minnen druc. |
|
|
533,2
|
ir tuot der freude alsolhen zuc, |
533,3
|
daz sich dürkelt freuden stat |
533,4
|
unt bant sich der riwen pfat. |
533,5
|
sus breitet sich der riwen slâ: |
533,6
|
gienge ir reise anderswâ |
533,7
|
dann in des herzen hôhen muot, |
533,8
|
daz diuhte mich gein freuden guot. |
533,9
|
ist minne ir unfuoge balt, |
533,10
|
dar zuo dunket si mich zalt, |
533,11
|
ode giht sis ûf ir kintheit, |
533,12
|
swem si füeget herzeleit? |
533,13
|
unfuoge gan ich paz ir jugent, |
533,14
|
dan daz si ir alter bræche tugent. |
533,15
|
vil dinges ist von ir geschehn: |
533,16
|
wederhalp sol ich des jehen? |
533,17
|
wil si mit jungen ræten |
533,18
|
ir alten site unstæten, |
533,19
|
sô wirt si schiere an prîse laz. |
533,20
|
man sol sis underscheiden baz. |
533,21
|
lûter minne ich prîse |
533,22
|
unt alle die sint wîse, |
533,23
|
ez sî wîp oder man: |
533,24
|
von den ichs ganze volge hân. |
533,25
|
swâ liep gein liebe erhüebe |
533,26
|
lûter âne trüebe, |
533,27
|
da newederz des verdrüzze |
533,28
|
daz minne ir herze slüzze |
533,29
|
mit minne von der wanc ie flôch. |
533,30
|
diu minne ist ob den andern hôch. |
|