365,1
|
Swem wâriu liebe ie erholte |
|
|
365,2
|
daz er herzeminne dolte, |
365,3
|
herzeminne ist des erkant, |
365,4
|
daz herze ist rehter minne ein pfant, |
365,5
|
alsô versetzet unde verselt, |
365,6
|
kein munt ez nimmer gar volzelt |
365,7
|
waz minne wunders füegen kan. |
365,8
|
ez sî wîb oder man, |
365,9
|
die krenket herzeminne |
365,10
|
vil dicke an hôhem sinne. |
365,11
|
Obîe unt Meljanz, |
365,12
|
ir zweier minne was sô ganz |
365,13
|
und stuont mit solhen triuwen, |
365,14
|
sîn zorn iuch solde riuwen, |
365,15
|
daz er mit zorne von ir reit: |
365,16
|
des gab ir trûren solhez leit |
365,17
|
daz ir kiusche wart gein zorne balt. |
365,18
|
unschuldec Gâwân des enkalt, |
365,19
|
und ander diez mit ir dâ liten. |
365,20
|
si kom dicke ûz frouwenlîchen siten: |
365,21
|
sus flaht ir kiusche sich in zorn. |
365,22
|
ez was ir bêder ougen dorn, |
365,23
|
swâ si den werden man gesach: |
365,24
|
ir herze Meljanze jach, |
365,25
|
er müest vor ûz der hôste sîn. |
365,26
|
si dâhte "ob er mich lêret pîn, |
365,27
|
den sol ich gerne durch in hân. |
365,28
|
den jungen werden süezen man |
365,29
|
vor al der werlt ich minne: |
365,30
|
dar jagent mich herzen sinne." |
|