Dreißiger-Abschnitt 519

[Zu Dreißiger 518]

519,1      Doch engezwîvelt nie sîn wille.       
519,2      diu küneginne Secundille,
519,3      die Feirefîz mit rîters hant
519,4      erwarp, ir lîp unt ir lant,
519,5      diu het in ir rîche
519,6      hart unlougenlîche
519,7      von alter dar der liute vil
519,8      mit verkêrtem antlützes zil:
519,9      si truogen vremdiu wilden mâl.
519,10      sagete man ir umben grâl,
519,11      daz ûf erde niht rîches was,
519,12      unt des pflæge ein künec hiez Anfortas.
519,13      daz dûhte se wunderlîch genuoc:
519,14      wan vil wazzer in ir lant truoc
519,15      für den griez edel gesteine:
519,16      grôz, niht ze kleine,
519,17      het si gebirge guldîn.
519,18      dâht diu edele künegîn
519,19      "wie gewinne ich künde dises man,
519,20      dem der grâl ist undertân?"
519,21      si sant ir kleinœte dar,
519,22      zwei mennesch wunderlîch gevar,
519,23      Cundrîen unde ir bruoder clâr.
519,24      si sante im mêr dennoch für wâr,
519,25      daz niemen möhte vergelten:
519,26      man fündez veile selten.
519,27      sande der süeze Anfortas,
519,28      wand er et ie vil milte was,
519,29      Orgelûsen de Lôgroys
519,30      disen knappen kurtoys.
  [Zu Dreißiger 520]