65,1
|
"ist er gezimieret hie? |
|
|
65,2
|
âvoy sô sol man schouwen wie |
65,3
|
sîn lîp den poinder irret. |
65,4
|
wie erz mit hurte wirret! |
65,5
|
der stolze künec Hardîz |
65,6
|
hât mit zorne sînen vlîz |
65,7
|
nu lange vaste an mich gewant: |
65,8
|
den sol hie Gahmuretes hant |
65,9
|
mit sîner tjoste neigen. |
65,10
|
mîn sælde ist niht der veigen." |
65,11
|
sîne boten santer sân |
65,12
|
dâ Gaschier der Oriman |
65,13
|
mit grôzer mässenîe lac, |
65,14
|
unt der liehte Killirjakac: |
65,15
|
die wâren dâ durch sîne bete. |
65,16
|
zem poulûn si mit Kailete |
65,17
|
fuoren mit geselleschaft. |
65,18
|
do enphiengen si durh liebe kraft |
65,19
|
den werden künec von Zazamanc. |
65,20
|
si dûht ein beiten gar ze lanc |
65,21
|
daz sin niht ê gesâhen; |
65,22
|
des si mit triwen jâhen. |
65,23
|
dô frâgter si der mære, |
65,24
|
wer dâ ritter wære. |
65,25
|
dô sprach sîner muomen kint |
65,26
|
"ûz verrem lande hie sint |
65,27
|
ritter die diu minne jagt, |
65,28
|
vil küener helde unverzagt. |
65,29
|
Hie hât mangen Bertûn |
65,30
|
roys Utrepandragûn. |
|