713,1
|
Do erkante wol frou Bêne |
|
|
713,2
|
dise knappen zwêne, |
713,3
|
des künec Gramoflanzes kint, |
713,4
|
die nâch Artûse komen sint. |
713,5
|
si sprach "hie solte niemen stên. |
713,6
|
welt ir, ich heize fürder gên |
713,7
|
daz volc ûzen snüeren. |
713,8
|
wil mîne frouwen rüeren |
713,9
|
solch ungenâde umb ir trût, |
713,10
|
daz mær kumt schiere über lût." |
713,11
|
frou Bêne her ûz wart gesant. |
713,12
|
der kinde einez in ir hant |
713,13
|
smucte den brief untz vingerlîn. |
713,14
|
si heten ouch den hôhen pîn |
713,15
|
von ir frouwen wol vernomn, |
713,16
|
und jâhen des, si wæren komn |
713,17
|
und woltn Artûsen sprechen, |
713,18
|
op si daz ruochte zechen. |
713,19
|
si sprach "stêt verre dort hin dan |
713,20
|
unz ich iuch gêns zuo mir man." |
713,21
|
von Bênen der süezen maget |
713,22
|
ime gezelde wart gesaget, |
713,23
|
daz Gramoflanzes boten dâ |
713,24
|
wæren unde vrâgten wâ |
713,25
|
Artûs der künec wære. |
713,26
|
"daz dûht mich ungebære, |
713,27
|
ob i'n zeigete an diz gespræche. |
713,28
|
seht denne waz ich ræche |
713,29
|
an mîner frouwen, ob si sie |
713,30
|
alsus sæhen weinen hie." |
|