716,1
|
Artûs sprach "niftel, du hâst wâr, |
|
|
716,2
|
der künec dich grüezet âne vâr. |
716,3
|
dirre brief tuot mir mære kunt, |
716,4
|
daz ich sô wunderlîchen funt |
716,5
|
gein minne nie gemezzen sach. |
716,6
|
du solt im sîn ungemach |
716,7
|
wenden: alsô sol er dir. |
716,8
|
lât ir daz peidiu her ze mir:
|
716,9
|
ich wil den kampf undervarn. |
716,10
|
die wîle soltu weinen sparn. |
716,11
|
nu wær du doch gevangen: |
716,12
|
sage mir, wiest daz ergangen |
716,13
|
daz ir ein ander wurdet holt? |
716,14
|
du solt im dîner minne solt |
716,15
|
teiln: dâ wil er dienen nâch." |
716,16
|
Itonjê Artûs niftel sprach |
716,17
|
"sist hie diu daz zesamne truoc. |
716,18
|
unser enwedrius nie gewuoc. |
716,19
|
welt ir, si füegt wol daz i'n sihe, |
716,20
|
dem ich mînes herzen gihe." |
716,21
|
Artûs sprach "die zeige mir.
|
716,22
|
mac ich, sô füege ich im unt dir, |
716,23
|
daz iwer wille dran gestêt |
716,24
|
und iwer beider freude ergêt." |
716,25
|
Itonjê sprach "ez ist Bêne. |
716,26
|
ouch sint sîner knappen zwêne |
716,27
|
alhie. mugt ir versuochen, |
716,28
|
welt ir mîns lebens ruochen, |
716,29
|
op mich der künec welle sehn, |
716,30
|
dem ich muoz mîner freuden jehn?" |
|