Dreißiger-Abschnitt 803

[Zu Dreißiger 802]

803,1         Des gezeltes winden nam man abe.
803,2      der künc sprach "wederz ist der knabe       
803,3      der künc sol sîn übr iwer lant?"
803,4      al den fürsten tet er bekant
803,5      "Wâls unde Norgâls,
803,6      Kanvoleiz unt Kyngrivâls
803,7      der selbe sol mit rehte hân,
803,8      Anschouwe und Bêalzenân.
803,9      kom er imer an mannes kraft,
803,10      dar leistet im geselleschaft.
803,11      Gahmuret mîn vater hiez,
803,12      der mirz mit rehtem erbe liez:
803,13      mit sælde ich gerbet hân den grâl:
803,14      nu enpfâhet ir an disem mâl
803,15      iweriu lêhn von mîme kinde,
803,16      ob ich an iu triwe vinde."
803,17         mit guotem willen daz geschach:
803,18      vil vanen man dort füeren sach.
803,19      lihen zwuo kleine hende
803,20      wîter lande manec ende.
803,21      gekrœnet wart Kardeiz.
803,22      der betwang och sider Kanvoleiz
803,23      und vil des Gahmuretes was.
803,24      dem Plimizœl ûf ein gras
803,25      wart gesidel und wîter rinc genomn,
803,26      si zem brôte solden komn.
803,27      snellîche enbizzen wart.
803,28      daz her kêrt an die heimvart:
803,29      diu gezelt nam man elliu nider:
803,30      mit dem jungen künge se fuoren wider.
  [Zu Dreißiger 804]