Dreißiger-Abschnitt 619

[Zu Dreißiger 618]

619,1      er die mîne überstreit,       
619,2      nâch dem helde ich selbe reit.
619,3      ich bôt im lant unt mînen lîp:
619,4      er sprach, er hete ein schœner wîp,
619,5      unt diu im lieber wære.
619,6      diu rede was mir swære:
619,7      ich vrâgete wer diu möhte sîn.
619,8      "von Pelrapeir diu künegîn,
619,9      sus ist genant diu lieht gemâl:
619,10      heize ich selbe Parzivâl.
619,11      ichn wil iwer minne niht:
619,12      der grâl mir anders kumbers giht."
619,13      sus sprach der helt mit zorne:
619,14      hin reit der ûz erkorne.
619,15      hân ich dar an missetân,
619,16      welt ir mich daz wizzen lân,
619,17      ob ich durch mîne herzenôt
619,18      dem werden rîter minne bôt,
619,19      krenket sich mîn minne."
619,20      Gâwân zer herzoginne
619,21      sprach "frouwe, ih erkenne in alsô wert,
619,22      an dem ir minne hât gegert,
619,23      het er iuch ze minne erkorn,
619,24      iwer prîs wær an im unverlorn."
619,25         Gâwân der kurtoys
619,26      und de herzoginne von Lôgroys
619,27      vast an ein ander sâhen.
619,28      riten si nâhen,
619,29      daz man se von der burg ersach,
619,30      im diu âventiure geschach.
  [Zu Dreißiger 620]