730,1
|
Den ouch ir minne lêrte pîn, |
|
|
730,2
|
den herzogen von Gôwerzîn, |
730,3
|
Lischoys wart Cundrîê gegebn: |
730,4
|
âne freude stuont sîn lebn, |
730,5
|
unz er ir werden minne enpfant. |
730,6
|
dem turkoiten Flôrant |
730,7
|
Sangîven Artûs ze wîbe bôt: |
730,8
|
die het dâ vor der künec Lôt. |
730,9
|
der fürste ouch si vil gerne nam: |
730,10
|
diu gâbe minne wol gezam. |
730,11
|
Artûs was frouwen milte: |
730,12
|
sölher gâbe in niht bevilte. |
730,13
|
des was mit râte vor erdâht. |
730,14
|
nu disiu rede wart volbrâht, |
730,15
|
dô sprach diu herzoginne |
730,16
|
daz Gâwân het ir minne |
730,17
|
gedient mit prîse hôch erkant, |
730,18
|
daz er ir lîbs und über ir lant |
730,19
|
von rehte hêrre wære. |
730,20
|
diu rede dûhte swære |
730,21
|
ir soldier, die manec sper |
730,22
|
ê brâchen durch ir minne ger. |
730,23
|
Gâwân unt die gesellen sîn, |
730,24
|
Arnîve und diu herzogîn, |
730,25
|
und manec frouwe lieht gemâl, |
730,26
|
und ouch der werde Parzivâl, |
730,27
|
Sangîve und Cundrîê |
730,28
|
nâmen urloup: Itonjê |
730,29
|
beleip bî Artûse dâ. |
730,30
|
nu darf niemen sprechen wâ |
|