488,1
|
Dô si daz ors begiengen, |
|
|
488,2
|
niwe klage si an geviengen. |
488,3
|
Parzivâl zem wirte sîn |
488,4
|
sprach "hêrre und lieber œheim mîn, |
488,5
|
getorst ichz iu vor scham gesagn, |
488,6
|
mîn ungelücke ich solde klagn. |
488,7
|
daz verkiest durch iwer selbes zuht: |
488,8
|
mîn triwe hât doch gein iu fluht. |
488,9
|
ich hân sô sêre missetân, |
488,10
|
welt ir michs engelten lân, |
488,11
|
sô scheide ich von dem trôste |
488,12
|
unt bin der unerlôste |
488,13
|
immer mêr von riuwe. |
488,14
|
ir sult mit râtes triuwe |
488,15
|
klagen mîne tumpheit. |
488,16
|
der ûf Munsalvæsche reit, |
488,17
|
unt der den rehten kumber sach, |
488,18
|
unt der deheine vrâge sprach, |
488,19
|
daz bin ich unsælec barn: |
488,20
|
sus hân ich, hêrre, missevarn." |
488,21
|
der wirt sprach "neve, waz sagestu nuo? |
488,22
|
wir sulen bêde samt zuo |
488,23
|
herzenlîcher klage grîfen |
488,24
|
unt die freude lâzen slîfen, |
488,25
|
sît dîn kunst sich sælden sus verzêch. |
488,26
|
dô dir got fünf sinne lêch, |
488,27
|
die hânt ir rât dir vor bespart. |
488,28
|
wie was dîn triwe von in bewart |
488,29
|
an den selben stunden |
488,30
|
bî Anfortases wunden? |
|