550,1
|
Dem wirte ein bette ouch wart geleit. |
|
|
550,2
|
dar nâch ein ander knappe treit |
550,3
|
dar für tischlachen unde brôt. |
550,4
|
der wirt den bêden daz gebôt: |
550,5
|
dâ gienc diu hûsfrouwe nâch.
|
550,6
|
dô diu Gâwânen sach, |
550,7
|
si enpfieng in herzenlîche. |
550,8
|
si sprach "ir hât uns rîche |
550,9
|
nu alrêrst gemachet: |
550,10
|
hêr, unser sælde wachet." |
550,11
|
der wirt kom, daz wazzer man dar truoc. |
550,12
|
dô sich Gâwân getwuoc, |
550,13
|
eine bete er niht vermeit, |
550,14
|
er bat den wirt gesellekeit, |
550,15
|
"lât mit mir ezzen dise magt." |
550,16
|
"hêrre, ez ist si gar verdagt |
550,17
|
daz si mit hêrren æze |
550,18
|
ode in sô nâhe sæze: |
550,19
|
si wurde lîhte mir ze hêr. |
550,20
|
doch habe wir iwer genozzen mêr. |
550,21
|
tohter, leist al sîne ger: |
550,22
|
des bin ich mit der volge wer." |
550,23
|
diu süeze wart von scheme rôt, |
550,24
|
doch tet si daz der wirt gebôt: |
550,25
|
zuo Gâwân saz frou Bêne. |
550,26
|
starker süne zwêne |
550,27
|
het der wirt ouch erzogn. |
550,28
|
nu hete daz sprinzelîn erflogn |
550,29
|
des âbents drî galander: |
550,30
|
die hiez er mit ein ander |
|