684,1
|
Die welt ir im verkrenken. |
|
|
684,2
|
wie megt ir des erdenken, |
684,3
|
daz ir gein sîner swester suon |
684,4
|
solch ungenâde wellet tuon? |
684,5
|
het iu der werde Gâwân |
684,6
|
grœzer herzeleit getân, |
684,7
|
er möht der tavelrunder |
684,8
|
doch geniezen sunder, |
684,9
|
wand in geselleschefte wernt |
684,10
|
al die drüber pflihte gernt." |
684,11
|
der künec sprach "den gelobten strît |
684,12
|
mîn unverzagtiu hant sô gît |
684,13
|
daz ich Gâwân bî disem tage |
684,14
|
gein prîse oder in laster jage. |
684,15
|
ich hân mit wârheit vernomn, |
684,16
|
Artûs sî mit storje komn, |
684,17
|
unt des wîp diu künegîn. |
684,18
|
diu sol willekomen sîn. |
684,19
|
op diu arge herzoginne |
684,20
|
im gein mir ræt unminne, |
684,21
|
ir kint, daz sult ir understên. |
684,22
|
dane mac niht anders an ergên, |
684,23
|
wan daz ich den kampf leisten wil. |
684,24
|
ich hân rîter wol sô vil |
684,25
|
daz ich gewalt entsitze niht. |
684,26
|
swaz mir von einer hant geschiht, |
684,27
|
die nôt wil ich lîden. |
684,28
|
solt ich nu vermîden |
684,29
|
des ich mich vermezzen hân, |
684,30
|
sô wolt ich dienst nâch minnen lân. |
|