139,1
|
der knappe unverdrozzen |
|
|
139,2
|
sprach "wer hât in erschozzen? |
139,3
|
geschahez mit eime gabylôt? |
139,4
|
mich dunket, frouwe, er lige tôt. |
139,5
|
welt ir mir dâ von iht sagn, |
139,6
|
wer iu den rîter habe erslagn? |
139,7
|
ob ich in müge errîten, |
139,8
|
ich wil gerne mit im strîten." |
139,9
|
Dô greif der knappe mære |
139,10
|
zuo sîme kochære: |
139,11
|
vil scharphiu gabylôt er vant. |
139,12
|
er fuort ouch dannoch beidiu phant |
139,13
|
diu er von Jeschûten brach |
139,14
|
unde ein tumpheit dâ geschach. |
139,15
|
het er gelernt sîns vater site, |
139,16
|
die werdeclîche im wonte mite,
|
139,17
|
diu bukel wære gehurtet baz, |
139,18
|
da diu herzoginne al eine saz, |
139,19
|
diu sît vil kumbers durch in leit. |
139,20
|
mêr danne ein ganzez jâr si meit |
139,21
|
gruoz von ir mannes lîbe. |
139,22
|
unrehte geschach dem wîbe. |
139,23
|
nu hœrt ouch von Sigûnen sagn: |
139,24
|
diu kunde ir leit mit jâmer klagn. |
139,25
|
si sprach zem knappen "du hâst tugent. |
139,26
|
gêret sî dîn süeziu jugent |
139,27
|
unt dîn antlütze minneclîch. |
139,28
|
deiswâr du wirst noch sælden rîch. |
139,29
|
disen ritter meit dez gabylôt: |
139,30
|
er lac ze tjostieren tôt. |
|