Dreißiger-Abschnitt 292

[Zu Dreißiger 291]

292,1         Frou minne, sît ir habt gewalt,       
292,2      daz ir die jugent sus machet alt,
292,3      dar man doch zelt vil kurziu jâr,
292,4      iwer werc sint hâlscharlîcher vâr.
292,5         disiu rede enzæme keinem man,
292,6      wan der nie trôst von iu gewan.
292,7      het ir mir geholfen baz,
292,8      mîn lop wær gein iu niht laz.
292,9      ir habt mir mangel vor gezilt
292,10      und mîner ougen ecke alsô verspilt
292,11      daz ich iu niht getrûwen mac.
292,12      mîn nôt iuch ie vil ringe wac.
292,13      doch sît ir mir ze wol geborn,
292,14      daz gein iu mîn kranker zorn
292,15      immer solde bringen wort.
292,16      iwer druc hât strengen ort,
292,17      ir ladet ûf herze swæren soum.
292,18      hêr Heinrich von Veldeke sînen boum
292,19      mit kunst gein iwerm arde maz:
292,20      het er uns bescheiden baz
292,21      wie man iuch süle behalten!
292,22      er hât her dan gespalten
292,23      wie man iuch sol erwerben.
292,24      von tumpheit muoz verderben
292,25      maneges tôren hôher funt.
292,26      was od wirt mir daz noch kunt,
292,27      daz wîze ich iu, frou minne.
292,28      ir sît slôz ob dem sinne.
292,29      ezen hilfet gein iu schilt noch swert,
292,30      snell ors, hôch purc mit türnen wert:
  [Zu Dreißiger 293]