472,1
|
"Mac rîterschaft des lîbes prîs |
|
|
472,2
|
unt doch der sêle pardîs |
472,3
|
bejagen mit schilt und ouch mit sper, |
472,4
|
sô was ie rîterschaft mîn ger. |
472,5
|
ich streit ie swâ ich strîten vant, |
472,6
|
sô daz mîn werlîchiu hant |
472,7
|
sich næhert dem prîse. |
472,8
|
ist got an strîte wîse, |
472,9
|
der sol mich dar benennen, |
472,10
|
daz si mich dâ bekennen: |
472,11
|
mîn hant dâ strîtes niht verbirt." |
472,12
|
dô sprach aber sîn kiuscher wirt |
472,13
|
"ir müest aldâ vor hôchvart |
472,14
|
mit senften willen sîn bewart. |
472,15
|
iuch verleit lîht iwer jugent |
472,16
|
daz ir der kiusche bræchet tugent. |
472,17
|
hôchvart ie seic unde viel," |
472,18
|
sprach der wirt: ieweder ouge im wiel, |
472,19
|
dô er an diz mære dâhte, |
472,20
|
daz er dâ mit rede volbrâhte. |
472,21
|
dô sprach er "hêrre, ein künec dâ was:
|
472,22
|
der hiez und heizt noch Anfortas. |
472,23
|
daz sol iuch und mich armen |
472,24
|
immer mêr erbarmen, |
472,25
|
umb sîn herzebære nôt, |
472,26
|
die hôchvart im ze lône bôt. |
472,27
|
sîn jugent unt sîn rîcheit |
472,28
|
der werlde an im fuogte leit, |
472,29
|
unt daz er gerte minne |
472,30
|
ûzerhalp der kiusche sinne. |
|