Dreißiger-Abschnitt 472

[Zu Dreißiger 471]

472,1         "Mac rîterschaft des lîbes prîs       
472,2      unt doch der sêle pardîs
472,3      bejagen mit schilt und ouch mit sper,
472,4      was ie rîterschaft mîn ger.
472,5      ich streit ie swâ ich strîten vant,
472,6      daz mîn werlîchiu hant
472,7      sich næhert dem prîse.
472,8      ist got an strîte wîse,
472,9      der sol mich dar benennen,
472,10      daz si mich bekennen:
472,11      mîn hant strîtes niht verbirt."
472,12      sprach aber sîn kiuscher wirt
472,13      "ir müest aldâ vor hôchvart
472,14      mit senften willen sîn bewart.
472,15      iuch verleit lîht iwer jugent
472,16      daz ir der kiusche bræchet tugent.
472,17      hôchvart ie seic unde viel,"
472,18      sprach der wirt: ieweder ouge im wiel,
472,19      er an diz mære dâhte,
472,20      daz er mit rede volbrâhte.
472,21         dô sprach er "hêrre, ein künec was:
472,22      der hiez und heizt noch Anfortas.
472,23      daz sol iuch und mich armen
472,24      immer mêr erbarmen,
472,25      umb sîn herzebære nôt,
472,26      die hôchvart im ze lône bôt.
472,27      sîn jugent unt sîn rîcheit
472,28      der werlde an im fuogte leit,
472,29      unt daz er gerte minne
472,30      ûzerhalp der kiusche sinne.
  [Zu Dreißiger 473]