679,1
|
Ob von dem werden Gâwân |
|
|
679,2
|
werlîche ein tjost dâ wirt getân, |
679,3
|
so gevorht ich sîner êre |
679,4
|
an strîte nie sô sêre. |
679,5
|
ich solt ouch sandern angest hân: |
679,6
|
daz wil ich ûz den sorgen lân. |
679,7
|
der was in strîte eins mannes her. |
679,8
|
ûz heidenschaft verr über mer |
679,9
|
was brâht diu zimierde sîn. |
679,10
|
noch rœter denn ein rubbîn |
679,11
|
was sîn kursît unt sîns orses kleit. |
679,12
|
der helt nâch âventiure reit: |
679,13
|
sîn schilt was gar durchstochen. |
679,14
|
er hêt ouch gebrochen |
679,15
|
von dem boum, des Gramoflanz |
679,16
|
huote, ein sô liehten kranz |
679,17
|
daz Gâwânz rîs erkande. |
679,18
|
dô vorht er die schande, |
679,19
|
op sîn der künec dâ het erbitn: |
679,20
|
wær der durch strît gein im geritn, |
679,21
|
sô müese ouch strîten dâ geschehn, |
679,22
|
und solt ez nimmer frouwe ersehn. |
679,23
|
von Munsalvæsche wâren sie, |
679,24
|
beidiu ors, diu alsus hie |
679,25
|
liezen nâher strîchen |
679,26
|
ûfen poynder hurteclîchen: |
679,27
|
mit sporn si wurden des ermant. |
679,28
|
al grüene klê, niht stoubec sant, |
679,29
|
stuont touwec dâ diu tjost geschach. |
679,30
|
mich müet ir beider ungemach. |
|