89,1
|
daz lobte ir der werde man. |
|
|
89,2
|
si nam urloup, dô fuor si dan. |
89,3
|
si huop Kaylet, der degen wert, |
89,4
|
sunder schamel ûf ir pfert, |
89,5
|
und gienc von ir hin wider în,
|
89,6
|
aldâ er sach die friunde sîn. |
89,7
|
Er sprach ze Hardîze |
89,8
|
"iwer swester Alîze |
89,9
|
mir minne bôt: die nam ich dâ. |
89,10
|
diu ist bestatet anderswâ, |
89,11
|
und werdeclîcher dan ze mir.
|
89,12
|
durch iwer zuht lât zornes gir. |
89,13
|
si hât der fürste Lämbekîn. |
89,14
|
al sül si niht gekrœnet sîn, |
89,15
|
si hât doch werdekeit bekant: |
89,16
|
Hânouwe und Brâbant |
89,17
|
ir dienet, und manc ritter guot. |
89,18
|
kêrt mir ze grüezen iweren muot, |
89,19
|
lât mich in iwern hulden sîn, |
89,20
|
und nemt hin widr den dienest mîn." |
89,21
|
der künec von Gascône sprach |
89,22
|
als im sîn manlîch ellen jach |
89,23
|
"iwer rede was ie süeze: |
89,24
|
swer iuch dar umbe grüeze, |
89,25
|
dem ir vil lasters hât getân, |
89,26
|
der woltez doch durch vorhte lân. |
89,27
|
mich vienc iwer muomen suon: |
89,28
|
der kan an niemen missetuon." |
89,29
|
"ir wert wol ledec von Gahmurete. |
89,30
|
daz sol sîn mîn êrstiu bete. |
|