Dreißiger-Abschnitt 253

[Zu Dreißiger 252]

253,1      Des ist dîn houbet blôz getân.       
253,2      zem fôrest in Brizljân
253,3      sah ich dich vil minneclîch,
253,4      swie du wærest jâmers rîch.
253,5      du hâst verlorn varw unde kraft.
253,6      dîner herten geselleschaft
253,7      verdrüzze mich, solt ich die haben:
253,8      wir sulen disen tôten man begraben."
253,9      natzten d'ougen ir die wât.
253,10      ouch was froun Lûneten rât
253,11      ninder ir gewesen.
253,12      diu riet ir frouwen "lât genesen
253,13      disen man, der den iweren sluoc:
253,14      er mag ergetzen iuch genuoc."
253,15      Sigûne gerte ergetzens niht,
253,16      als wîp die man wanke siht,
253,17      manege, der ich wil gedagn.
253,18      hœrt mêr Sigûnen triwe sagn.
253,19         diu sprach "sol mich iht gevröun,
253,20      daz tuot ein dinc, ob in sîn töun
253,21      læzet, den vil trûrgen man.
253,22      schiede du helflîche dan,
253,23      ist dîn lîp wol prîses wert.
253,24      du füerst och umbe dich sîn swert:
253,25      bekennestu des swertes segen,
253,26      du maht ân angest strîtes pflegen.
253,27      Sîn ecke ligent im rehte:
253,28      von edelem geslehte
253,29      worhtez Trebuchetes hant.
253,30      ein brunne stêt Karnant,
  [Zu Dreißiger 254]