Dreißiger-Abschnitt 57

[Zu Dreißiger 56]

57,1      wem hât sîn manlîchiu zuht       
57,2      hie lâzen sîner minne fruht?
57,3      ôwê lieplîch geselleschaft,
57,4      sol mir nu riwe mit ir kraft
57,5      immer twingen mînen lîp!
57,6      sîme gote ze êren," sprach daz wîp,
57,7      "ich mich gerne toufen solte
57,8      unde leben swie er wolte."
57,9      der jâmer gap ir herzen wîc.
57,10      ir freude vant den dürren zwîc,
57,11      als noch diu turteltûbe tuot.
57,12      diu het ie denselben muot:
57,13      swenne ir an trûtscheft gebrast,
57,14      ir triwe kôs den dürren ast.
57,15         diu frouwe an rehter zît genas
57,16      eins suns, der zweier varwe was,
57,17      an dem got wunders wart enein:
57,18      wîz und swarzer varwe er schein.
57,19      diu küngîn kust in sunder twâl
57,20      vil dicke an sîniu blanken mâl.
57,21      diu muoter hiez ir kindelîn
57,22      Feirefîz Anschevîn.
57,23      der wart ein waltswende:
57,24      die tjoste sîner hende
57,25      manec sper zebrâchen,
57,26      die schilde dürkel stâchen.
57,27      Als ein agelster wart gevar
57,28      sîn hâr und och sîn vel vil gar.
57,29         nu wasez ouch über des jâres zil,
57,30      daz Gahmuret geprîset vil
  [Zu Dreißiger 58]