Dreißiger-Abschnitt 714

[Zu Dreißiger 713]

714,1         Artûs sprach "sint ez die knabn,       
714,2      diech an den rinc nâch mir sach drabn?
714,3      daz sint von hôher art zwei kint:
714,4      waz op si gefüege sint,
714,5      gar bewart vor missetât,
714,6      daz si wol gênt an disen rât?
714,7      eintweder pfligt der sinne,
714,8      daz er sîns hêrren minne
714,9      an mîner nifteln wol siht."
714,10      Bêne sprach "desn weiz ich niht.
714,11      hêrre, magez mit hulden sîn,
714,12      der künec hât diz vingerlîn
714,13      her gesant unt disen brief:
714,14      ich nu fürz poulûn lief,
714,15      der kinde einez gab in mir:
714,16      frouwe, sêt, den nemet ir."
714,17         dô wart der brief vil gekust:
714,18      Itonjê druct in an ir brust.
714,19      sprach si "hêr, nu seht hie an,
714,20      ob mich der künec minne man."
714,21      Artûs nam den brief in die hant,
714,22      dar an er geschriben vant
714,23      von dem der minnen kunde,
714,24      waz ûz sîn selbes munde
714,25      Gramoflanz der stæte sprach.
714,26      Artûs an dem brieve sach,
714,27      daz er mit sîme sinne
714,28      endehafte minne
714,29      sînen zîten nie vernam.
714,30      stuont daz minne wol gezam.
  [Zu Dreißiger 715]