132,1
|
Ern ruochte wâ diu wirtin saz: |
|
|
132,2
|
einen guoten kropf er az, |
132,3
|
dar nâch er swære trünke tranc. |
132,4
|
die frouwen dûhte gar ze lanc |
132,5
|
sîns wesens in dem poulûn. |
132,6
|
si wânde, er wære ein garzûn |
132,7
|
gescheiden von den witzen. |
132,8
|
ir scham begunde switzen. |
132,9
|
iedoch sprach diu herzogîn |
132,10
|
"junchêrre, ir sult mîn vingerlîn |
132,11
|
hie lâzen unt mîn fürspan. |
132,12
|
hebt iuch enwec: wan kumt mîn man, |
132,13
|
ir müezet zürnen lîden, |
132,14
|
daz ir gerner möhtet mîden." |
132,15
|
dô sprach der knappe wol geborn |
132,16
|
"wê waz fürht ich iurs mannes zorn? |
132,17
|
wan schadet ez iu an êren, |
132,18
|
sô wil ich hinnen kêren." |
132,19
|
dô gienger zuo dem bette sân: |
132,20
|
ein ander kus dâ wart getân. |
132,21
|
daz was der herzoginne leit. |
132,22
|
der knappe ân urloup dannen reit: |
132,23
|
iedoch sprach er "got hüete dîn: |
132,24
|
alsus riet mir diu muoter mîn." |
132,25
|
der knappe des roubes was gemeit. |
132,26
|
do er eine wîl von dan gereit, |
132,27
|
wol nâch gein der mîle zil, |
132,28
|
dô kom von dem ich sprechen wil. |
132,29
|
der spürte an dem touwe |
132,30
|
daz gesuochet was sîn frouwe. |
|