Dreißiger-Abschnitt 132

[Zu Dreißiger 131]

132,1         Ern ruochte diu wirtin saz:       
132,2      einen guoten kropf er az,
132,3      dar nâch er swære trünke tranc.
132,4      die frouwen dûhte gar ze lanc
132,5      sîns wesens in dem poulûn.
132,6      si wânde, er wære ein garzûn
132,7      gescheiden von den witzen.
132,8      ir scham begunde switzen.
132,9      iedoch sprach diu herzogîn
132,10      "junchêrre, ir sult mîn vingerlîn
132,11      hie lâzen unt mîn fürspan.
132,12      hebt iuch enwec: wan kumt mîn man,
132,13      ir müezet zürnen lîden,
132,14      daz ir gerner möhtet mîden."
132,15         dô sprach der knappe wol geborn
132,16      "wê waz fürht ich iurs mannes zorn?
132,17      wan schadet ez iu an êren,
132,18      wil ich hinnen kêren."
132,19      gienger zuo dem bette sân:
132,20      ein ander kus wart getân.
132,21      daz was der herzoginne leit.
132,22      der knappe ân urloup dannen reit:
132,23      iedoch sprach er "got hüete dîn:
132,24      alsus riet mir diu muoter mîn."
132,25         der knappe des roubes was gemeit.
132,26      do er eine wîl von dan gereit,
132,27      wol nâch gein der mîle zil,
132,28      kom von dem ich sprechen wil.
132,29      der spürte an dem touwe
132,30      daz gesuochet was sîn frouwe.
  [Zu Dreißiger 133]