323,1
|
Bêâcurs der stolze man, |
|
|
323,2
|
des bruoder was hêr Gâwân: |
323,3
|
der spranc ûf, sprach zehant |
323,4
|
"hêrre, ich sol dâ wesen pfant, |
323,5
|
swar Gâwâne ist der kampf gelegt. |
323,6
|
sîn velschen mich unsanfte regt: |
323,7
|
welt irs niht erlâzen in,
|
323,8
|
habt iuch an mich: sîn pfant ich pin, |
323,9
|
ich sol für in ze kampfe stên. |
323,10
|
ez mac mit rede niht ergên |
323,11
|
daz hôher prîs geneiget sî, |
323,12
|
der Gâwân ist ledeclîche bî." |
323,13
|
er kêrte aldâ sîn bruoder saz, |
323,14
|
fuozvallens er dâ niht vergaz. |
323,15
|
den bat er sus, nu hœret wie. |
323,16
|
"gedenke, bruoder, daz du ie |
323,17
|
mir hülfe grôzer werdekeit. |
323,18
|
lâ mich für dîn arbeit |
323,19
|
ein kampflîchez gîsel wesn. |
323,20
|
ob ich in kampfe sol genesn, |
323,21
|
des hâstu immer êre." |
323,22
|
er bat in fürbaz mêre |
323,23
|
durch bruoderlîchen rîters prîs. |
323,24
|
Gâwân sprach "ich pin sô wîs |
323,25
|
daz ich dich, bruoder, niht gewer |
323,26
|
dîner bruoderlîchen ger. |
323,27
|
ine weiz war umbe ich strîten sol, |
323,28
|
ouch entuot mir strîten niht sô wol: |
323,29
|
ungerne wolt ich dir versagn, |
323,30
|
wan daz ich müesez laster tragn." |
|