327,1
|
och wil diu edele fürstîn |
|
|
327,2
|
sô verre ziwerm gebote sîn |
327,3
|
daz ir diu niemen dienen lât, |
327,4
|
swie vil si dienstgeltes hât. |
327,5
|
Si möht iedoch erlangen |
327,6
|
daz ich pin ir gevangen |
327,7
|
alsus lange hie gewesen. |
327,8
|
ob ich an freuden sol genesen, |
327,9
|
sô helft mir daz si êre sich |
327,10
|
sô daz ir minne ergetze mich |
327,11
|
ein teil des ich von iu verlôs, |
327,12
|
dâ mich der freuden zil verkôs. |
327,13
|
ich hetz behalten wol, wan ir:
|
327,14
|
nu helfet dirre meide mir."
|
327,15
|
"daz tuon ich," sprach der Wâleis, |
327,16
|
"ist si bete volge kurteis. |
327,17
|
ich ergetze iuch gern: wan sist doch mîn, |
327,18
|
durch die ir welt pî sorgen sîn. |
327,19
|
ich mein diu treit den bêâ curs, |
327,20
|
Condwîren_âmûrs." |
327,21
|
von Janfûse de heidenîn, |
327,22
|
Artûs unt daz wîp sîn, |
327,23
|
und Cunnewâre de Lâlant, |
327,24
|
und frou Jeschûte von Karnant, |
327,25
|
die giengen dâ durch trœsten zuo.
|
327,26
|
waz welt ir daz man mêr nu tuo? |
327,27
|
Cunnewârn si gâben Clâmidê: |
327,28
|
wan dem was nâch ir minne wê. |
327,29
|
sînen lîp gap err ze lône, |
327,30
|
unde ir houbet eine krône, |
|