Dreißiger-Abschnitt 327

[Zu Dreißiger 326]

327,1      och wil diu edele fürstîn       
327,2      verre ziwerm gebote sîn
327,3      daz ir diu niemen dienen lât,
327,4      swie vil si dienstgeltes hât.
327,5      Si möht iedoch erlangen
327,6      daz ich pin ir gevangen
327,7      alsus lange hie gewesen.
327,8      ob ich an freuden sol genesen,
327,9      helft mir daz si êre sich
327,10      daz ir minne ergetze mich
327,11      ein teil des ich von iu verlôs,
327,12      mich der freuden zil verkôs.
327,13      ich hetz behalten wol, wan ir:
327,14      nu helfet dirre meide mir."
327,15         "daz tuon ich," sprach der Wâleis,
327,16      "ist si bete volge kurteis.
327,17      ich ergetze iuch gern: wan sist doch mîn,
327,18      durch die ir welt sorgen sîn.
327,19      ich mein diu treit den bêâ curs,
327,20      Condwîren_âmûrs."
327,21      von Janfûse de heidenîn,
327,22      Artûs unt daz wîp sîn,
327,23      und Cunnewâre de Lâlant,
327,24      und frou Jeschûte von Karnant,
327,25      die giengen durch trœsten zuo.
327,26      waz welt ir daz man mêr nu tuo?
327,27      Cunnewârn si gâben Clâmidê:
327,28      wan dem was nâch ir minne wê.
327,29      sînen lîp gap err ze lône,
327,30      unde ir houbet eine krône,
  [Zu Dreißiger 328]