Dreißiger-Abschnitt 443

[Zu Dreißiger 442]

443,1      Al sîner vröude er vergaz.       
443,2      ich wæne er het gevrâget baz,
443,3      wær er ze Munsalvæsche komn,
443,4      denne als ir ê hât vernomn.
443,5         nu lât in rîten: war sol er?
443,6      dort gein im kom geriten her
443,7      ein man: dem was daz houbet blôz,
443,8      sîn wâpenroc von koste grôz,
443,9      dar underz harnasch blanc gevar:
443,10      ânz houbt was er gewâpent gar.
443,11      gein Parzivâle er vaste reit:
443,12      sprach er "hêrre, mir ist leit
443,13      daz ir mîns hêrren walt sus pant.
443,14      ir wert schiere drumbe ermant
443,15      von sich iwer gemüete sent.
443,16      Munsalvæsche ist niht gewent
443,17      daz iemen ir nâhe rite,
443,18      ezn wær der angestlîche strite,
443,19      ode der alsolhen wandel bôt
443,20      als man vor dem walde heizet tôt."
443,21         einen helm er in der hende
443,22      fuorte, des gebende
443,23      wâren snüere sîdîn,
443,24      unt eine scharpfe glævîn,
443,25      dar inne al niwe was der schaft.
443,26      der helt bant mit zornes kraft
443,27      den helm ûfz houbet ebene.
443,28      ez enstuont in niht vergebene
443,29      an den selben zîten
443,30      sîn dröun und ouch sîn strîten:
  [Zu Dreißiger 444]