475,1
|
Sult ir in nemen in iwer gebet. |
|
|
475,2
|
mîn vater der hiez Gahmuret, |
475,3
|
er was von arde ein Anschevîn. |
475,4
|
hêrre, in binz niht Lähelîn. |
475,5
|
genam ich ie den rêroup, |
475,6
|
sô was ich an den witzen toup. |
475,7
|
ez ist iedoch von mir geschehn: |
475,8
|
der selben sünde muoz ich jehn. |
475,9
|
Ithêrn von Cucûmerlant |
475,10
|
den sluoc mîn sündebæriu hant: |
475,11
|
ich leit in tôten ûffez gras, |
475,12
|
unt nam swaz dâ ze nemen was."
|
475,13
|
"ôwê werlt, wie tuostu sô?" |
475,14
|
sprach der wirt: der was des mærs unfrô. |
475,15
|
"du gîst den liuten herzesêr |
475,16
|
unt riwebæres kumbers mêr |
475,17
|
dan der freud. wie stêt dîn lôn! |
475,18
|
sus endet sich dîns mæres dôn." |
475,19
|
dô sprach er "lieber swester suon, |
475,20
|
waz râtes möht ich dir nu tuon? |
475,21
|
du hâst dîn eigen verch erslagn. |
475,22
|
wiltu für got die schulde tragn, |
475,23
|
sît daz ir bêde wârt ein bluot, |
475,24
|
ob got dâ reht gerihte tuot, |
475,25
|
sô giltet im dîn eigen leben. |
475,26
|
waz wilte im dâ ze gelte geben, |
475,27
|
Ithêrn von Kaheviez? |
475,28
|
der rehten werdekeit geniez, |
475,29
|
des diu werlt was gereinet, |
475,30
|
het got an im erscheinet. |
|