| 594,1
|
Von Lôgroys, diu clâre. |
|
|
| 594,2
|
wem kumt si sus ze vâre? |
| 594,3
|
der turkoyte ist mit ir komn, |
| 594,4
|
von dem sô dicke ist vernomn |
| 594,5
|
daz sîn herze ist unverzagt. |
| 594,6
|
er hât mit speren prîs bejagt, |
| 594,7
|
es wærn gehêret driu lant. |
| 594,8
|
gein sîner werlîchen hant |
| 594,9
|
sult ir strîten mîden nuo. |
| 594,10
|
strîten ist iu gar ze fruo: |
| 594,11
|
ir sît ûf strît ze sêre wunt. |
| 594,12
|
ob ir halt wæret wol gesunt |
| 594,13
|
ir solt doch strîten gein im lân." |
| 594,14
|
dô sprach mîn hêr Gâwân |
| 594,15
|
"ir jeht, ich sül hie hêrre sîn: |
| 594,16
|
swer denne ûf al die êre mîn |
| 594,17
|
rîterschaft sô nâhe suochet, |
| 594,18
|
sît er strîtes geruochet, |
| 594,19
|
frouwe, ich sol mîn harnasch hân." |
| 594,20
|
des wart grôz weinen dâ getân |
| 594,21
|
von den frouwen allen vieren. |
| 594,22
|
si sprâchen "welt ir zieren |
| 594,23
|
iwer sælde und iwern prîs, |
| 594,24
|
sô strîtet niht decheinen wîs. |
| 594,25
|
læget ir dâ vor im tôt, |
| 594,26
|
alrêrst wüehse unser nôt. |
| 594,27
|
sult ab ir vor im genesn, |
| 594,28
|
welt ir in harnasche wesn, |
| 594,29
|
iu nement iur êrsten wundenz lebn: |
| 594,30
|
sô sîn wir an den tôt gegebn." |
|