221,1
|
Clâmidê der freuden âne: |
|
|
221,2
|
"ir sult mich Gâwâne |
221,3
|
bevelhen, frouwe, bin ichs wert. |
221,4
|
sô weiz ich wol daz ers ouch gert. |
221,5
|
leist er dar an iwer gebot, |
221,6
|
er êrt iuch unt den rîter rôt." |
221,7
|
Artûs bat sîner swester suon |
221,8
|
gesellekeit dem künege tuon: |
221,9
|
daz wære iedoch ergangen. |
221,10
|
dô wart wol enphangen |
221,11
|
von der werden massenîe |
221,12
|
der betwungene valsches vrîe. |
221,13
|
ze Clâmidê sprach Kingrûn |
221,14
|
"ôwê daz ie kein Bertûn |
221,15
|
dich betwungen sach ze hûs! |
221,16
|
noch rîcher denne Artûs |
221,17
|
wær du helfe und urborn, |
221,18
|
und hetes dîne jugent bevorn. |
221,19
|
sol Artûs dâ von prîs nu tragn, |
221,20
|
daz Kai durch zorn hât geslagn |
221,21
|
ein edele fürstinne, |
221,22
|
diu mit herzen sinne |
221,23
|
ir mit lachen hât erwelt |
221,24
|
der âne liegen ist gezelt |
221,25
|
mit wârheit für den hôhsten prîs? |
221,26
|
die Berteneise ir lobes rîs |
221,27
|
Wænent nu hôch gestôzen hân: |
221,28
|
ân ir arbeit istz getân, |
221,29
|
daz tôt her wider wart gesant |
221,30
|
der künec von Kukûmerlant, |
|