Dreißiger-Abschnitt 437

[Zu Dreißiger 436]

437,1      Er gerte der gegenrede aldâ:       
437,2      "ist iemen dinne?" si sprach "jâ."
437,3      do er hôrt deiz frouwen stimme was,
437,4      her dan ûf ungetretet gras
437,5      warf erz ors vil drâte.
437,6      ez dûht in alze spâte:
437,7      daz er niht was erbeizet ê,
437,8      diu selbe schame tet im wê.
437,9         er bant daz ors vil vaste
437,10      zeins gevallen ronen aste:
437,11      sînen dürkeln schilt hienc er ouch dran.
437,12      der kiusche vrävel man
437,13      durch zuht sîn swert von im gebant,
437,14      er gienc fürz venster zuo der want:
437,15      wolter vrâgen mære.
437,16      diu klôs was freuden lære,
437,17      dar zuo aller schimpfe blôz:
437,18      er vant niht wan jâmer grôz.
437,19      er gert ir anz venster dar.
437,20      diu juncfrouwe bleich gevar
437,21      mit zuht ûf von ir venje stuont.
437,22      dennoch was im hart unkuont
437,23      wer si wære od möhte sîn.
437,24      si truog ein hemde hærîn
437,25      under grâwem roc zenæhst ir hût.
437,26      grôz jâmer was ir sundertrût:
437,27      die het ir hôhen muot gelegt,
437,28      vonme herzen siufzens vil erwegt.
437,29         mit zuht diu magt zem venster gienc,
437,30      mit süezen worten sin enpfienc.
  [Zu Dreißiger 438]