437,1
|
Er gerte der gegenrede aldâ: |
|
|
437,2
|
"ist iemen dinne?" si sprach "jâ." |
437,3
|
do er hôrt deiz frouwen stimme was,
|
437,4
|
her dan ûf ungetretet gras |
437,5
|
warf erz ors vil drâte. |
437,6
|
ez dûht in alze spâte: |
437,7
|
daz er niht was erbeizet ê, |
437,8
|
diu selbe schame tet im wê. |
437,9
|
er bant daz ors vil vaste |
437,10
|
zeins gevallen ronen aste: |
437,11
|
sînen dürkeln schilt hienc er ouch dran. |
437,12
|
dô der kiusche vrävel man |
437,13
|
durch zuht sîn swert von im gebant, |
437,14
|
er gienc fürz venster zuo der want: |
437,15
|
dô wolter vrâgen mære. |
437,16
|
diu klôs was freuden lære, |
437,17
|
dar zuo aller schimpfe blôz: |
437,18
|
er vant dâ niht wan jâmer grôz. |
437,19
|
er gert ir anz venster dar. |
437,20
|
diu juncfrouwe bleich gevar |
437,21
|
mit zuht ûf von ir venje stuont. |
437,22
|
dennoch was im hart unkuont |
437,23
|
wer si wære od möhte sîn. |
437,24
|
si truog ein hemde hærîn |
437,25
|
under grâwem roc zenæhst ir hût. |
437,26
|
grôz jâmer was ir sundertrût: |
437,27
|
die het ir hôhen muot gelegt, |
437,28
|
vonme herzen siufzens vil erwegt. |
437,29
|
mit zuht diu magt zem venster gienc, |
437,30
|
mit süezen worten sin enpfienc. |
|