457,1
|
Dô disiu rede was getân, |
|
|
457,2
|
dô sprach aber der guote man |
457,3
|
"ich bin râtes iwer wer. |
457,4
|
nu sagt mir wer iuch wîste her." |
457,5
|
"hêr, ûf dem walt mir widergienc |
457,6
|
ein grâ man, der mich wol enpfienc: |
457,7
|
als tet sîn massenîe. |
457,8
|
der selbe valsches frîe |
457,9
|
hât mich zuo ziu her gesant: |
457,10
|
ich reit sîn slâ, unz ich iuch vant." |
457,11
|
der wirt sprach "daz was Kahenîs: |
457,12
|
der ist werdeclîcher fuore al wîs. |
457,13
|
der fürste ist ein Punturteis: |
457,14
|
der rîche künec von Kâreis |
457,15
|
sîne swester hât ze wîbe. |
457,16
|
nie kiuscher fruht von lîbe |
457,17
|
wart geborn dan sîn selbes kint, |
457,18
|
diu iu dâ widergangen sint. |
457,19
|
der fürste ist von küneges art. |
457,20
|
alle jâr ist zuo mir her sîn vart." |
457,21
|
Parzivâl zem wirte sprach |
457,22
|
"dô ich iuch vor mir stênde sach, |
457,23
|
vorht ir iu iht, do ich zuo ziu reit? |
457,24
|
was iu mîn komen dô iht leit?" |
457,25
|
dô sprach er "hêrre, geloubet mirz, |
457,26
|
mich hât der ber und ouch der hirz |
457,27
|
erschrecket dicker denne der man. |
457,28
|
ein wârheit ich iu sagen kan, |
457,29
|
ichn fürhte niht swaz mennisch ist: |
457,30
|
ich hân ouch mennischlîchen list. |
|