712,1
|
"Nu denct ob ir mîn œheim sît: |
|
|
712,2
|
durch triwe scheidet disen strît." |
712,3
|
Artûs ûz wîsem munde |
712,4
|
sprach an der selben stunde |
712,5
|
"ôwê, liebiu niftel mîn, |
712,6
|
daz dîn jugent sô hôher minne schîn |
712,7
|
tuot! daz muoz dir werden sûr. |
712,8
|
als tet dîn swester Sûrdâmûr |
712,9
|
durch der Kriechen lampriure. |
712,10
|
süeziu magt gehiure, |
712,11
|
den kampf möht ich wol scheiden, |
712,12
|
wesse ich daz an iu beiden, |
712,13
|
op sîn herze untz dîn gesamnet sint. |
712,14
|
Gramoflanz Irôtes kint |
712,15
|
vert mit sô manlîchen siten, |
712,16
|
daz der kampf wirt gestriten, |
712,17
|
ezn understê diu minne dîn. |
712,18
|
gesaher dînen liehten schîn |
712,19
|
bî friunden ie ze keiner stunt, |
712,20
|
unt dînen rôten süezen munt?" |
712,21
|
si sprach "desn ist niht geschehn: |
712,22
|
wir minn ein ander âne sehn. |
712,23
|
er hât ab mir durch liebe kraft |
712,24
|
unt durch rehte geselleschaft |
712,25
|
sîns kleinœtes vil gesant: |
712,26
|
er enpfienc ouch von mîner hant |
712,27
|
daz zer wâren liebe hôrte |
712,28
|
und uns beiden zwîvel stôrte. |
712,29
|
der künec ist an mir stæte, |
712,30
|
ân valsches herzen ræte." |
|