Dreißiger-Abschnitt 642

[Zu Dreißiger 641]

642,1         Bêne und Arnîve       
642,2      schuofen daz ez stuont alsô,
642,3      von der wirt gemach erleit:
642,4      diu herzogîn daz niht vermeit,
642,5      dane wære ir helfe nâhe bî.
642,6      Gâwân fuorten dise drî
642,7      mit in dan durch sîn gemach.
642,8      in einer kemenâte er sach
642,9      zwei bette sunder lign.
642,10      nu wirt iuch gar von mir verswign
642,11      wie diu gehêret wæren:
642,12      ez næhet andern mæren.
642,13         Arnîve zer herzoginne sprach
642,14      "nu sult ir schaffen guot gemach
642,15      disem rîter den ir brâhtet her.
642,16      op der helfe an iu ger,
642,17      iwerr helfe habt ir êre.
642,18      ine sage iu nu niht mêre,
642,19      wan daz sîne wunden
642,20      mit kunst sint gebunden,
642,21      er möhte nu wol wâpen tragn.
642,22      doch sult ir sînen kumber klagn:
642,23      ob ir im senftet, daz ist guot.
642,24      lêret ir in hôhen muot,
642,25      des muge wir alle geniezen:
642,26      nu lâts iuch niht verdriezen."
642,27      diu künegîn Arnîve gienc,
642,28      si ze hove urloub enpfienc:
642,29      Bêne ein lieht vor ir truoc dan.
642,30      die tür beslôz hêr Gâwân.
  [Zu Dreißiger 643]