Dreißiger-Abschnitt 10

[Zu Dreißiger 9]

10,1      fünf ors erwelt und erkant,       
10,2      de besten über al sîn lant,
10,3      küene, starc, niht ze laz;
10,4      manec tiwer goltvaz,
10,5      und mangen guldînen klôz.
10,6      den künec wênec des verdrôz,
10,7      er enfultes im vier soumschrîn:
10,8      gesteines muose ouch vil dar în.
10,9      si gefüllet lâgen,
10,10      knappen, die des pflâgen,
10,11      wârn wol gekleidet und geriten.
10,12      dane wart jâmer niht vermiten,
10,13      do er für sîne muoter gienc
10,14      und si in vaste zuo ir vienc.
10,15         "fil li roy Gandîn,
10,16      wilt du niht langer mir sîn?"
10,17      sprach daz wîplîche wîp.
10,18      "ôwê nu truoc dich doch mîn lîp:
10,19      du bist och Gandînes kint.
10,20      ist got an sîner helfe blint,
10,21      oder ist er dran betoubet,
10,22      daz er mir niht geloubet?
10,23      sol ich nu niwen kumber haben?
10,24      ich hân mîns herzen kraft begraben,
10,25      die süeze mîner ougen:
10,26      wil er mich fürbaz rouben,
10,27      und ist doch ein rihtære,
10,28      liuget mir daz mære
10,29      als man von sîner helfe saget,
10,30      sît er an mir ist sus verzaget."
  [Zu Dreißiger 11]