10,1
|
fünf ors erwelt und erkant, |
|
|
10,2
|
de besten über al sîn lant, |
10,3
|
küene, starc, niht ze laz; |
10,4
|
manec tiwer goltvaz, |
10,5
|
und mangen guldînen klôz. |
10,6
|
den künec wênec des verdrôz, |
10,7
|
er enfultes im vier soumschrîn: |
10,8
|
gesteines muose ouch vil dar în. |
10,9
|
dô si gefüllet lâgen, |
10,10
|
knappen, die des pflâgen, |
10,11
|
wârn wol gekleidet und geriten. |
10,12
|
dane wart jâmer niht vermiten, |
10,13
|
do er für sîne muoter gienc |
10,14
|
und si in sô vaste zuo ir vienc. |
10,15
|
"fil li roy Gandîn, |
10,16
|
wilt du niht langer bî mir sîn?" |
10,17
|
sprach daz wîplîche wîp. |
10,18
|
"ôwê nu truoc dich doch mîn lîp: |
10,19
|
du bist och Gandînes kint. |
10,20
|
ist got an sîner helfe blint, |
10,21
|
oder ist er dran betoubet, |
10,22
|
daz er mir niht geloubet? |
10,23
|
sol ich nu niwen kumber haben? |
10,24
|
ich hân mîns herzen kraft begraben, |
10,25
|
die süeze mîner ougen: |
10,26
|
wil er mich fürbaz rouben, |
10,27
|
und ist doch ein rihtære, |
10,28
|
sô liuget mir daz mære |
10,29
|
als man von sîner helfe saget, |
10,30
|
sît er an mir ist sus verzaget." |
|