Dreißiger-Abschnitt 467

[Zu Dreißiger 466]

467,1      Swâ werc verwurkent sînen gruoz,       
467,2      daz gotheit sich schamen muoz,
467,3      wem lât den menschlîchiu zuht?
467,4      war hât diu arme sêle fluht?
467,5      welt ir nu gote füegen leit,
467,6      der ze bêden sîten ist bereit,
467,7      zer minne und gein dem zorne,
467,8      sît ir der verlorne.
467,9      nu kêret iwer gemüete,
467,10      daz er iu danke güete."
467,11         Parzivâl sprach zim
467,12      "hêrre, ich bin des immer frô,
467,13      daz ir mich von dem bescheiden hât,
467,14      der nihtes ungelônet lât,
467,15      der missewende noch der tugent.
467,16      ich hân mit sorgen mîne jugent
467,17      alsus brâht an disen tac,
467,18      daz ich durch triwe kumbers pflac."
467,19         der wirt sprach aber wider zim
467,20      "nimts iuch niht hæl, gern ich vernim
467,21      waz ir kumbers unde sünden hât.
467,22      ob ir mich diu prüeven lât,
467,23      dar zuo gib ich iu lîhte rât,
467,24      des ir selbe niht enhât."
467,25      sprach aber Parzivâl
467,26      "mîn hôhstiu nôt ist umben grâl;
467,27      nâch umb mîn selbes wîp:
467,28      ûf erde nie schœner lîp
467,29      gesouc an keiner muoter brust.
467,30      nâch den beiden sent sich mîn gelust."
  [Zu Dreißiger 468]