248,1
|
Nâch den mæren schrei der gast: |
|
|
248,2
|
gegenrede im gar gebrast. |
248,3
|
swie vil er nâch geriefe, |
248,4
|
reht alser gênde sliefe |
248,5
|
warp der knappe und sluoc die porten zuo.
|
248,6
|
dô was sîn scheiden dan ze fruo |
248,7
|
an der flustbæren zît |
248,8
|
dem der nu zins von freuden gît: |
248,9
|
diu ist an im verborgen. |
248,10
|
umbe den wurf der sorgen |
248,11
|
wart getoppelt, do er den grâl vant, |
248,12
|
mit sînen ougen, âne hant |
248,13
|
und âne würfels ecke. |
248,14
|
ob in nu kumber wecke, |
248,15
|
des was er dâ vor niht gewent: |
248,16
|
ern hete sich niht vil gesent. |
248,17
|
Parzivâl der huop sich nâch |
248,18
|
vast ûf die slâ dier dâ sach. |
248,19
|
er dâht "die vor mir rîten, |
248,20
|
ich wæn die hiute strîten |
248,21
|
manlîch um mîns wirtes dinc. |
248,22
|
ruochten sis, sô wære ir rinc |
248,23
|
mit mir niht verkrenket. |
248,24
|
dane wurde niht gewenket, |
248,25
|
ich hulfe in an der selben nôt, |
248,26
|
daz ich gediende mîn brôt |
248,27
|
und ouch diz wünneclîche swert, |
248,28
|
daz mir gap ir hêrre wert. |
248,29
|
ungedient ich daz trage. |
248,30
|
si wænent lîhte, ich sî ein zage." |
|