514,1
|
Er sprach "welt ir râtes pflegn, |
|
|
514,2
|
ir sult diss pfärdes iuch bewegn. |
514,3
|
ezn wert iu doch niemen hie. |
514,4
|
getât ab ir dez wægest ie, |
514,5
|
sô sult irz pfärt hie lâzen. |
514,6
|
mîn frouwe sî verwâzen, |
514,7
|
daz si sô manegen werden man |
514,8
|
von dem lîbe scheiden kan." |
514,9
|
Gâwân sprach, ern liezes niht. |
514,10
|
"ôwê des dâ nâch geschiht!" |
514,11
|
sprach der grâwe rîter wert. |
514,12
|
die halftern lôster vome pfert, |
514,13
|
er sprach "ir sult niht langer stên: |
514,14
|
lât diz pfärt nâh iu gên. |
514,15
|
des hant dez mer gesalzen hât, |
514,16
|
der geb iu für kumber rât. |
514,17
|
hüet daz iuch iht gehœne |
514,18
|
mîner frouwen schœne: |
514,19
|
wan diu ist bî der süeze al sûr, |
514,20
|
reht als ein sunnenblicker schûr." |
514,21
|
"nu waltes got," sprach Gâwân. |
514,22
|
urloup nam er zem grâwen man: |
514,23
|
als tet er hie unde dort. |
514,24
|
si sprâchen alle klagendiu wort. |
514,25
|
daz pfärt gienc einen smalen wec |
514,26
|
zer porte ûz nâch im ûf den stec. |
514,27
|
sîns herzen voget er dâ vant: |
514,28
|
diu was frouwe überz lant. |
514,29
|
swie sîn herze gein ir flôch, |
514,30
|
vil kumbers si im doch drîn zôch. |
|