Dreißiger-Abschnitt 514

[Zu Dreißiger 513]

514,1         Er sprach "welt ir râtes pflegn,       
514,2      ir sult diss pfärdes iuch bewegn.
514,3      ezn wert iu doch niemen hie.
514,4      getât ab ir dez wægest ie,
514,5      sult irz pfärt hie lâzen.
514,6      mîn frouwe verwâzen,
514,7      daz si manegen werden man
514,8      von dem lîbe scheiden kan."
514,9      Gâwân sprach, ern liezes niht.
514,10      "ôwê des nâch geschiht!"
514,11      sprach der grâwe rîter wert.
514,12      die halftern lôster vome pfert,
514,13      er sprach "ir sult niht langer stên:
514,14      lât diz pfärt nâh iu gên.
514,15      des hant dez mer gesalzen hât,
514,16      der geb iu für kumber rât.
514,17      hüet daz iuch iht gehœne
514,18      mîner frouwen schœne:
514,19      wan diu ist der süeze al sûr,
514,20      reht als ein sunnenblicker schûr."
514,21         "nu waltes got," sprach Gâwân.
514,22      urloup nam er zem grâwen man:
514,23      als tet er hie unde dort.
514,24      si sprâchen alle klagendiu wort.
514,25      daz pfärt gienc einen smalen wec
514,26      zer porte ûz nâch im ûf den stec.
514,27      sîns herzen voget er vant:
514,28      diu was frouwe überz lant.
514,29      swie sîn herze gein ir flôch,
514,30      vil kumbers si im doch drîn zôch.
  [Zu Dreißiger 515]