120,1
|
dar nâch sîn snelheit verre spranc. |
|
|
120,2
|
er lernte den gabilôtes swanc, |
120,3
|
dâ mit er mangen hirz erschôz, |
120,4
|
des sîn muoter und ir volc genôz. |
120,5
|
ez wære æber oder snê, |
120,6
|
dem wilde tet sîn schiezen wê. |
120,7
|
nu hœret fremdiu mære. |
120,8
|
swennerrschôz daz swære, |
120,9
|
des wære ein mûl geladen genuoc, |
120,10
|
als unzerworht hin heim erz truoc. |
120,11
|
Eins tages gieng er den weideganc |
120,12
|
an einer halden, diu was lanc: |
120,13
|
er brach durch blates stimme en zwîc. |
120,14
|
dâ nâhen bî im gienc ein stîc: |
120,15
|
dâ hôrter schal von huofslegen. |
120,16
|
sîn gabylôt begunder wegen: |
120,17
|
dô sprach er "waz hân ich vernomn? |
120,18
|
wan wolt et nu der tiuvel komn |
120,19
|
mit grimme zorneclîche! |
120,20
|
den bestüende ich sicherlîche. |
120,21
|
mîn muoter freisen von im sagt: |
120,22
|
ich wæne ir ellen sî verzagt." |
120,23
|
alsus stuont er in strîtes ger. |
120,24
|
nu seht, dort kom geschûftet her |
120,25
|
drî ritter nâch wunsche var, |
120,26
|
von fuoze ûf gewâpent gar. |
120,27
|
der knappe wânde sunder spot, |
120,28
|
daz ieslîcher wære ein got. |
120,29
|
dô stuont ouch er niht langer hie, |
120,30
|
in den phat viel er ûf sîniu knie. |
|