Dreißiger-Abschnitt 505

[Zu Dreißiger 504]

505,1         Der schilt was ouch verhouwen:       
505,2      Gâwân begunde in schouwen,
505,3      er derzuo kom geriten.
505,4      der tjoste venster was gesniten
505,5      mit der glâvîne wît.
505,6      alsus mâlet si der strît:
505,7      wer gults den schiltæren,
505,8      ob ir varwe alsus wæren?
505,9      der linden grôz was der stam.
505,10      och saz ein frouwe an freuden lam
505,11      derhinder ûf grüenem klê:
505,12      der tet grôz jâmer als wê,
505,13      daz si der freude gar vergaz.
505,14      er reit hin umbe gein ir baz.
505,15      ir lac ein rîter in der schôz,
505,16      von ir jâmer was grôz.
505,17         Gâwân sîn grüezen niht versweic:
505,18      diu frouwe im dancte unde neic.
505,19      er vant ir stimme heise,
505,20      verschrît durch ir freise.
505,21      do erbeizte mîn hêr Gâwân.
505,22      lac durchstochen ein man:
505,23      dem gienc dez bluot in den lîp.
505,24      frâgter des heldes wîp,
505,25      op der rîter lebte
505,26      ode mit dem tôde strebte.
505,27      sprach si "hêrre, er lebet noch:
505,28      ich wæn daz ist unlenge doch.
505,29      got sande iuch mir ze trôste her:
505,30      nu rât nâch iwerre triwen ger.
  [Zu Dreißiger 506]