505,1
|
Der schilt was ouch verhouwen: |
|
|
505,2
|
Gâwân begunde in schouwen, |
505,3
|
dô er derzuo kom geriten. |
505,4
|
der tjoste venster was gesniten |
505,5
|
mit der glâvîne wît. |
505,6
|
alsus mâlet si der strît: |
505,7
|
wer gults den schiltæren, |
505,8
|
ob ir varwe alsus wæren? |
505,9
|
der linden grôz was der stam. |
505,10
|
och saz ein frouwe an freuden lam |
505,11
|
derhinder ûf grüenem klê: |
505,12
|
der tet grôz jâmer als wê, |
505,13
|
daz si der freude gar vergaz. |
505,14
|
er reit hin umbe gein ir baz. |
505,15
|
ir lac ein rîter in der schôz, |
505,16
|
dâ von ir jâmer was sô grôz. |
505,17
|
Gâwân sîn grüezen niht versweic: |
505,18
|
diu frouwe im dancte unde neic. |
505,19
|
er vant ir stimme heise, |
505,20
|
verschrît durch ir freise. |
505,21
|
do erbeizte mîn hêr Gâwân. |
505,22
|
dâ lac durchstochen ein man: |
505,23
|
dem gienc dez bluot in den lîp. |
505,24
|
dô frâgter des heldes wîp, |
505,25
|
op der rîter lebte |
505,26
|
ode mit dem tôde strebte. |
505,27
|
dô sprach si "hêrre, er lebet noch: |
505,28
|
ich wæn daz ist unlenge doch. |
505,29
|
got sande iuch mir ze trôste her: |
505,30
|
nu rât nâch iwerre triwen ger. |
|