| 258,1
|
Dô Parzivâl gruoz gein ir sprach, |
|
|
| 258,2
|
an in si erkenneclîchen sach. |
| 258,3
|
er was der schœnste übr elliu lant; |
| 258,4
|
dâ von sin schiere het erkant. |
| 258,5
|
si sagete "ich hân iuch ê gesehn. |
| 258,6
|
dâ von ist leide mir geschehn: |
| 258,7
|
doch müez iu freude unt êre |
| 258,8
|
got immer geben mêre |
| 258,9
|
denn ir um mich gedienet hât. |
| 258,10
|
des ist nu ermer mîn wât |
| 258,11
|
denn ir si jungest sâhet. |
| 258,12
|
wært ir niht genâhet |
| 258,13
|
mir an der selben zît, |
| 258,14
|
sô het ich êre âne strît." |
| 258,15
|
dô sprach er "frouwe, merket baz, |
| 258,16
|
gein wem ir kêret iwern haz. |
| 258,17
|
jane wart von mîme lîbe |
| 258,18
|
iu noch decheinem wîbe |
| 258,19
|
laster nie gemêret |
| 258,20
|
(sô het ich mich gunêret) |
| 258,21
|
sît ich den schilt von êrst gewan |
| 258,22
|
und rîters fuore mich versan. |
| 258,23
|
mirst ander iwer kumber leit." |
| 258,24
|
al weinde diu frouwe reit, |
| 258,25
|
daz si begôz ir brüstelîn, |
| 258,26
|
als si gedræt solden sîn. |
| 258,27
|
diu stuonden blanc hôch sinewel: |
| 258,28
|
jane wart nie dræhsel sô snel |
| 258,29
|
der si gedræt hete baz. |
| 258,30
|
swie minneclîch diu frouwe saz, |
|